Najstarszy istniejący cmentarz żydowski w Warszawie.
Na dziedzińcu cmentarza wyeksponowane są najstarsze macewy w Warszawie (z 1795 i 1798 r.) oraz nagrobek z odtworzonymi warstwami barwnymi.
Największy pod względem liczby pochowanych cmentarz żydowski w Polsce. Pomiędzy 1743 a 1940 r. pochowano tu około 250 000 osób.
Pochówków zaprzestano wraz zamknięciem murów getta warszawskiego w dniu 16 listopada 1940 r.
Powierzchnia cmentarza wynosi 14,6 ha. Obecne ponad hektar cmentarza pozostaje poza ogrodzeniem i władaniem Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie przez co szczątki i miejsce pochówku kilku tysięcy osób wystawionych jest na permanentne bezczeszczenie.
Pomiędzy 1948 a 1951 r. na polecenie władz komunistycznych ocalałe nagrobki wyrwano. Część z nich użyto jako materiał budowlany, a część przygotowano do wywiezienia.
Teren cmentarza przeznaczono po wojnie na park, a na opustoszałych wydmach zasadzono las.
Czterdzieści tysięcy macew ułożonych jak kostki domino, tworzy obecnie nierzeczywisty krajobraz tego miejsca.
W połowie lat osiemdziesiątych staraniem Fundacji Rodziny Nissenbaumów wzniesiono ogrodzenie wraz z monumentalną bramą ozdobioną płaskorzeźbami nawiązującymi do historii nekropolii oraz wybrukowano aleję główną.
W grudniu 2012 r. cmentarz został odzyskany przez Gminę Wyznaniową Żydowską w Warszawie, która odbudowała ogrodzenie i wzniosła pawilony.
W lutym 2018 r. otwarto wystawę „Bejt almin – dom wieczności” poświęconą historii bródnowskiej nekropolii oraz zagadnieniom rytualnym i kulturowym związanym ze śmiercią i pogrzebem w tradycji żydowskiej.
Koszt biletu: 20PLN